Gezellig solliciteren samen met je gezin

Een commissie van wijze mannen en vrouwen die je het hemd van het lijf vragen, terwijl ze veel betekenende blikken naar elkaar werpen. En jij zit daar dan zwetend antwoorden te verzinnen, waarvan je denkt dat ze in de smaak vallen, terwijl je je hand op de ladder in je panty houdt. Het is de vraag of een sollicitant op deze manier optimaal uit de verf komt. Waarschijnlijk zijn veel competente mensen afgewezen, omdat deze manier van interactie niet bij ze past.

Het kan ook anders

Natuurlijk kan het ook anders. Het lukte een verpleeghuis in Zeeland niet om verpleegartsen te werven. Ik bedacht een ludiek event. Voor de verpleeghuisartsen organiseerden wij op een zaterdag een lezing met workshop over Alzheimer, waarbij ze accreditatiepunten konden behalen. Voor het gezin (partner met eventuele kinderen) was er op dat moment een partnerevent op het strand. De ochtend werd afgesloten met een gezamenlijke lunch. De vacatures werden ingevuld.

Geplaatst 26 apr. 2018 Door Jessica Benedictus Reageren

7 tips om een aantrekkelijke werkgever te worden zonder extra kosten te maken

(1)

Voor iedere medewerker is het duidelijk waar de organisatie voor staat en naar toe wil (visie). Een kwestie van je visie vastleggen op twee A4, want als je die niet op twee pagina’s kwijt kunt, begin er dan helemaal niet aan. Geef ruimte aan medewerkers om innovatieve ideeën in te brengen om die stip op de horizon te bereiken. En maak ook duidelijk dat die stip verschuift, want een visie is natuurlijk dynamisch.

(2)

Zorg voor een werksfeer, waar mensen niet bang zijn om hun mond open te doen. ‘Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, gaat die eraf,’ hoor ik vaak. Druk uitoefenen door mensen bang te maken, werkt averechts. Tolereer geen achterklap, dus doe er zelf ook niet aan mee, ook al is een keertje roddelen best lekker en menselijk. Stimuleer een dialoog met collega’s, waarbij mensen elkaar de waarheid durven te zeggen. Help mensen complimenten te geven aan anderen en hun kritiek constructief te uiten.

(3)

Het teamresultaat telt. Beloon ‘het vragen om hulp’ net zo goed als het ‘bieden van een oplossing’. Voer naast een individuele waardering ook een teamwaardering in.

(4)

Deel kennis en ervaring met elkaar. Mensen voelen zich dan betrokken bij de hele organisatie en je vermijdt hiermee de eilanden-cultuur en het opnieuw uitvinden van wielen.

(5)

Schaar niet iedere medewerker over één kam, maar heb oog voor het individu. Bij grote bedrijven is dat natuurlijk moeilijker dan bij kleine bedrijven. Ik had een talentvolle medewerker die keihard werkte, maar ongeveer elke twee maanden in een crisis terechtkwam. We besloten samen elke maand een wandeling van een uur te maken om van alles en nog wat met elkaar te bespreken. Zo bleven we de problemen voor. Hij heeft lang bij mij gewerkt en is op een gegeven moment voor zichzelf gestart. We maken nog steeds wandelingen.

(6)

Laat collega’s naar elkaar luisteren en schakel de grootste ‘schreeuwers’ uit.  Ooit studeerde ik af op de Delphi-methode. Bij de Delphi-methode wordt gebruik gemaakt van verschillende rondes, waarbij iedere deelnemer de tijd krijgt om antwoord te geven op de vraagstelling. De antwoorden worden verzameld en komen in volgende rondes weer aan bod. Door de deelnemers bij elke nieuwe ronde te confronteren met elkaars ideeën en inzichten kan er toegewerkt worden naar een consensus.

(7)

Medewerkers die het resultaat van hun werk zien, zijn meer tevreden. Informeer mensen over wat ze tot stand hebben gebracht als dit niet direct zichtbaar is. Laat ze weten of er complimenten en/of klachten van klanten zijn binnengekomen.

Geplaatst 24 apr. 2018 Door Jessica Benedictus Reageren

Liever je baas niet naast je aan het werk

De hoveniersbranche heeft moeite om jonge medewerkers aan te trekken en wijt dit aan te weinig instroom en een mismatch met het onderwijs. Maar wat vinden jongeren er zelf van? Tijdens het event van de Tuinprofessionals, waar zo’n 900 hoveniersbedrijven aan deelnamen, sprak ik op een podium met tien jonge starters die liever buiten werken dan in de schoolbanken zitten.

Een leuk vak voor doeners

Jongeren zijn best tevreden over hun professie. ‘Als hovenier heb je afwisselend werk en veel contact met klanten. Als ik in een tuin aan het werk ben, geef ik mijn kaartje aan de buren. Die worden dan soms ook klant. Meters trekken op de maaimachine is minder leuk, maar dat hoort erbij. Meestal zijn er weinig doorgroeimogelijkheden of je moet voor jezelf beginnen. Het vak is zwaar, dus na je veertigste moet je wat anders gaan doen. Belangrijk is een goede werksfeer onder elkaar; dan is het niet erg om hard te werken. Ik vind het fijn om betrokken te worden bij het bedrijf.’

Jongeren vinden de branche traditioneel. ‘Werkgevers willen eigenlijk niet veranderen. Ze luisteren absoluut niet naar mijn ideeën. Ik heb mijn baas liever niet naast me aan het werk.’

Met vrienden praten over het vak, doen jongeren nauwelijks. De branche heeft geen goed imago.

Bij de meeste bedrijven waar de jonge starters werken, is een tekort aan mankracht. Werkgevers proberen medewerkers te werven via scholen, een advertentie in de krant, een bord langs de weg of schakelen een uitzendbureau in. Werkgevers doen er weinig aan om hun bedrijf te profileren. Hoveniersbedrijven hebben meestal geen aantrekkelijke website, laat staan een Facebook/Instagram pagina of YouTube kanaal, terwijl jonge starters wel aanwezig zijn op social media.

Er zijn volop kansen voor zowel de branchevereniging als de individuele hoveniersbedrijven om zich te profileren via mediakanalen waar jongeren actief zijn. Voor een klein bedrijf valt het wellicht niet mee om hier tijd voor vrij te maken. Advies is om de jongeren hiervoor in te schakelen. Zij maken bijvoorbeeld in een handomdraai een video van een tuin met hun SmartPhone en die is ook zo geplaatst op social media.

Geplaatst 19 apr. 2018 Door Jessica Benedictus Reageren

Koken in driesterren-restaurant als assessment

‘We hebben 50 jaar aan ervaring als sollicitatiecomité. Allemaal mensen die expert zijn in het selecteren van het juiste talent,’ zei een directeur enthousiast tegen mij. ‘De zes managers die we hebben gekozen, daar gaan we het verschil mee maken. Daar ben ik van overtuigd.’

Uiteindelijk kreeg ik hem zo ver om een experiment met deze managers te doen. De proef op de som nemen en tegelijkertijd een eerste teambuildingsuitje. Samen koken in driesterren-restaurant De Leest in Vaassen onder leiding van chefkok en eigenaar Jacob Jan Boerma. Jacob Jan was er direct voor in. De managers zouden lastige klussen te klaren krijgen, zoals kwarteltjes plukken en taugé in superkleine stukjes hakken. En natuurlijk moest er nauw worden samengewerkt om de sterrenmaaltijd op tafel te krijgen.

Na het experiment kreeg ik een foto gemaild van de assistente van de directeur. Ik zag het direct. Dit was goed mis. De directeur had een gezicht als een oorwurm en zijn kersverse managers stonden er verslagen bij. Geen van de managers heeft het experiment overleefd. Er moest opnieuw worden geworven. Ik had dit absoluut niet verwacht. Wat was daar gebeurd?

De directeur liet mij weten dat mensen aan de zijlijn bleven staan. Er werd wel gepraat over het koken, maar er werd niets gedaan. Anderen wilden hun handen niet vuil maken en delegeerden het ‘werk’ naar een collega. Er werd niet naar elkaar geluisterd en de samenwerking was ver te zoeken. Hij zag het ‘lijk al drijven’ als deze mensen in zijn bedrijf aan het roer stonden. The proof of the pudding is in the eating.

Geplaatst 17 apr. 2018 Door Jessica Benedictus Reageren

‘Mannen in de Zorg’ in genderneutraal tijdperk

Op korte termijn worden grote tekorten verwacht in de zorg. De meningen zijn verdeeld over het ontstaan van deze krapte. Te weinig uitstroom bij opleidingsinstituten, het gebrek aan goed werkgeverschap, te weinig aandacht voor arbeidsmarktcommunicatie en de vergrijzing (meer uitstroom zorgmedewerkers en meer behoefte aan zorg).

Hein Raat, een innovatieve HR-man, bedacht ‘Mannen in de Zorg’. Raat: ‘Slechts 20% van de zorgmedewerkers in Nederland is man. Het is van belang om te anticiperen op de krapte op de arbeidsmarkt door focus te leggen op een groep die nog niet voor de zorg kiest.’

Raat ontwikkelde een integraal programma om (jonge) mannen zich bewust te laten worden van de voordelen van werken in de zorg en hen te stimuleren in de zorg te gaan werken. De eerste speeddates waren een succes.

‘Het programma is bedoeld om awareness te krijgen over ‘werken in de zorg’ bij een specifieke groep. Het programma is niet bedoeld om mannen te bevoordelen ten opzichte van vrouwen, ‘benadrukt Hein, ‘Het programma zal - denk ik- zelfs een positieve spinoff hebben op vrouwen. Uit onderzoek blijkt dat beroepen die aantrekkelijk zijn voor mannen én vrouwen hoger worden gewaardeerd. Ditzelfde geldt voor werkgevers waar een gelijk aantal vrouwen en mannen werken.’

Geplaatst 13 apr. 2018 Door Jessica Benedictus Reageren